Ne Kadar Sabredebiliyoruz?

Her ne kadar eskisi kadar rövanşta olmasa da radyo dinleyen kesim arasında yer alıyorum.Bugün radyo kanallarını dolaşırken beni çok etkileyen bir konuşmaya rast geldim ve çok etkilendim .Konuşmacı konuşmasına bir hikayeyle başladı . Hikaye şöyleydi;Sultan III. Mehmed zamanında, Rumeli'de Yenice kasabasında mübarek bir zat varmış. İhtiyacı olan ona koşar, sıkıntısı olanın derdini o giderirmiş. Fakat kendisi bir sürü derde mübtela imiş  ama halinden hiç şikayetçi değilmiş. Bir gün dergahın bahçesindeki havuzun kenarında otururken bir talebesi gelerek, başına gelen bir musibetten uzun uzun şikayet etmiş. O zat, o talebesinden bir bardak su, bir miktar tuz ve bir çorba kaşığı getirmesini istemiş. İstedikleri getirilince, bir kaşık tuzu bir bardak suya atıp karıştırır ve talebesine, bunu içmesini söylemiş. Tuzlu sudan bir yudum içen talebe hemen yüzünü buruşturmuş ve "Efendim, su çok tuzlu, içemeyeceğim" demiş. Sonra o zat yine kaşığı tuzla doldurur ve bu sefer havuza atarak karıştırır ve talebesine, havuzdaki sudan içmesini söylemiş. Talebe havuzdan kana kana içmiş. "Nasıl, su tuzlu mu" diye sorduğunda talebe "Hayır efendim, gayet tatlı geldi" cevabını vermiş. O zaman o mübarek zat şu ibretli nasihatı verimiş:   "Oğlum, bir kaşık tuz, her zaman aynı acılıktadır. Fakat bunu bir bardak suda içmek, insana zahmet verdiği halde, bir havuz suda içince hiç hissedilmiyor. Çünkü havuzun genişliği içinde kayboluyor. İşte, göğsü bir bardak kadar dar insan, kendisine gelen bir kaşık tuz kadar dert ve belaların acısına tahammül edemez. Fakat göğsü havuz kadar geniş insan ise, kendisine isabet eden, bir kaşık değil, bir kazan tuz kadar belaları tatlılıkla karşılar, o dert ve belalar onun geniş göğsü içinde kaybolur gider de kimsenin haberi olmaz." Bu hikaye beni gerçekten çok etkiledi ve benim daha geniş çerçeveden bakmamı sağladı.Belki de başımıza gelen her musibette sabretmek her zaman bizim hayrımıza olacaktır.Ve başımıza gelen her musibet şükrümüze şükür katmalıdır.Çünkü başımıza gelen güzel şeyler için şükrettiğimiz gibi başımıza gelen musibetlere de bundan daha beteri olmadığı için şükretmemiz gerekir.Bir düşünün musibetlere ne kadar sabredebiliyoruz ?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fırsatları Kovalamak mı? Yoksa Geleni değerlendirmek mi ?

İnsanın daima eline fırsatlar geçer önemli olan o fırsatları en iyi şekilde değerlendirmek.Çünkü biz insanoğlu en iyi fırsatın peşinde koşarken şunu düşünmüyoruz bu gelen fırsatın bizim istediğimiz şeye kapı açıp açmayacağını düşünmeden hareket ediyoruz ve nefsimizi ön planda tutuyoruz.Halbuki nefsimizi raflara kaldırmazsak üzerinden geçen çok olur yani nefsinizin üzerinden başkası geçmeden siz geçin ve rafa koyun.O zaman her şeyin nasılda rayında gittiğini göreceksiniz . Sakın ola bu hayatta gururla yürümeyin mütevazi olun ki sizin karşınıza çıkanlar da öyle olsun.Bazen dersiniz ya bu niye başıma geldi ya da ben de niye yok veya ben niye başaramıyorum size nedenini söyleyeyim mi… gururdan ya da gelen fırsatı kendimizce yorumlamamızdan …kabullenmeyi bilmememizden… her şeyden daha çok isteyip kanaat etmeyi bilmememizden… yani bunu daha çok sıralayabilirim .O yüzden her şeye bakış açınızı genişletin çıkartın şu at gözlüklerini.Size sunulanı değerlendirmeye çalışın ve bunun daha iyisi ge
Devamı

YA UMUTLAR DA BİTERSE...

Bugün dolaşırken dikkatimi bir arabanın arkasındaki yazı çekti.Şöyle yazıyordu”Ya umutlar da biterse”sonra  üç nokta ile sonlandırılmıştı. Bu yazıyı yol boyunca düşündüm.Çünkü umutlarda biterse yaşama sevinci,ümitler de  sona erer … Farkındayım bazen her şey önüne bir tepsiye sunulmuş halde konmaz.Bazı şeylere kolaylıkla ulaşamazsın.Zaman ister… Yorulursun,beklersin hatta çoğu zaman karamsarlaşırsın boşluğa da düşersin ama bilirsin bir gün güneşin senin üzerine doğacağını.Bununla yaşarsın ve beklemekle o zaman acıtmaz yüreğini.Yani umutlar hiç bitmesin yüreğinin bir köşesin de kalsın …                                                                                                                                                                                                                      Şükran GÜNGÖR
Devamı

Belki De Bazı Şeyleri Zamana Bırakmalı İnsan....

Satırlar dolusu yazacak cümlelerim,bir ağız dolusu söyleyemediğim kelimeler taşıyorum yüreğimde.Başıma her gelen şey sonrasında bu dünya bana daha ne öğretecek ve devamında  hep, bir daha başıma gelecek şeylere bu kadar şaşırmayacağım diye sonlandırıyorum cümlelerimi.Fakat yaşadıkça ,yaş ilerledikçe daha çok şey gördüm ve hepsine bir öncekiden daha çok şaşırdım.Açıkçası bu beni ürküttü.Hayatım boyunca hep çok şeye sahip olmayı değil az şeye ihtiyaç duymayı istemişimdir.Az insan ,öz insan barındırmaya çalıştım yaşamımda.Her zaman haklının  yanında olmaya çalıştım.Yaşadıklarım beni kocaman insan yaptı .İyi dediğim insanların öyle olmadığını aynı şekilde kötü diye düşündüğüm insanlarında öyle olmadığını gördüm.Ama başıma gelen musibetler bana at gözlüğümün çıkmasında çok yararı oldu .Artık her şeye geniş açıdan bakıyorum.Bu dünyadaki insanlar bana çok şey öğretti.Mesela körü körüne  birine kapılmayı bıraktım.İnsanları dinlemeyi öğrendim ve hiç bir şeye tek taraflı bakmamayı,yargılamadan
Devamı