Kendine Dön !

Uzun zamandır ellerim kelimeleri yazmakta biçare nedenini bende bilmiyorum herhalde dünyayla çok fazla içli dışlı olduk maalesef kendimize vakit ayırmakta dahi güçlük çeker haldeyiz yani velhasıl kelam bilmiyorum neden yazamadığımı ama şuan kelimeleri cümlelere dönüştürmekte bir hayli zorlanıyorum ne yazsam nereden başlasam ne anlatsam neyi anlatsam diye düşünüyorum.Neyse yine çok uzattım.Konuya ucundan kıyısından başlayayım artık.Uzun zamandır insan gözlemekle meşgulüm ve insanlar çoğunda aynı şey Şükürsüzlük.... Sabırsızlık.... İnsanoğlu çok tuhaf , nimetler içerisindeyken şükür içerisinde fakat nimetler ondan alınınca şükür etmekte zorlanır vaziyette .Halbuki şükür her iki durumda da olması gerekmiyor mu varken şükür yokken ...
Yine her şey de  sabırsız davranıyoruz.Musibet yokken şükür içerisindeyiz musibetler başladığı zaman aynı şekilde şükür etmeyi bilmiyor hatta şükretmeyi ihmal ediyoruz.Biz insanoğlu ne kadar da körüz her zaman bizden dünyavi olarak üstün olanları  seyre dalıyor daha çok istiyoruz fakat bizden dünyavi olarak düşük olanlara bakıp şükretmiyoruz. Musibetler karşısında sabretmiyor altında bir şeyler arıyoruz .Peygamberler,ilmiyle amel eden evliyalar,sahabeler başlarında devamlı musibetler olan insanlardı ve bizim başımıza gelen musibetlerin katbekatı ... Biz o yok bu yok diye vakit öldürüyor ha bir de dünya malını artırmanın yollarını arıyoruz.Fakat kendimize dönüp baktığımızda ne kadar gereksiz bir telaş içerisinde olduğumuzu anlayacağız işte diyorum ya kendimize baktığımızda.... o boy aynalarında asıl benliğimizi gördüğümüzde her şey rayına oturacak.Ben neden bu dünyaya geldim? sorusunu kendimize sorduğumuzda asıl benliğimize kapı açacağız.O zaman inanın hayat daha bir çekilir olacak ve bu kadar keder ettiğimiz, telaşlanmamıza sebep olan şeyler az da olasa ortadan kalkacak.Uzun lafın kısası ömür bizim tahmin ettiğimiz kadar uzun değil ...


                                                                                       Şükran Güngör

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Fırsatları Kovalamak mı? Yoksa Geleni değerlendirmek mi ?

İnsanın daima eline fırsatlar geçer önemli olan o fırsatları en iyi şekilde değerlendirmek.Çünkü biz insanoğlu en iyi fırsatın peşinde koşarken şunu düşünmüyoruz bu gelen fırsatın bizim istediğimiz şeye kapı açıp açmayacağını düşünmeden hareket ediyoruz ve nefsimizi ön planda tutuyoruz.Halbuki nefsimizi raflara kaldırmazsak üzerinden geçen çok olur yani nefsinizin üzerinden başkası geçmeden siz geçin ve rafa koyun.O zaman her şeyin nasılda rayında gittiğini göreceksiniz . Sakın ola bu hayatta gururla yürümeyin mütevazi olun ki sizin karşınıza çıkanlar da öyle olsun.Bazen dersiniz ya bu niye başıma geldi ya da ben de niye yok veya ben niye başaramıyorum size nedenini söyleyeyim mi… gururdan ya da gelen fırsatı kendimizce yorumlamamızdan …kabullenmeyi bilmememizden… her şeyden daha çok isteyip kanaat etmeyi bilmememizden… yani bunu daha çok sıralayabilirim .O yüzden her şeye bakış açınızı genişletin çıkartın şu at gözlüklerini.Size sunulanı değerlendirmeye çalışın ve bunun daha iyisi ge
Devamı

YA UMUTLAR DA BİTERSE...

Bugün dolaşırken dikkatimi bir arabanın arkasındaki yazı çekti.Şöyle yazıyordu”Ya umutlar da biterse”sonra  üç nokta ile sonlandırılmıştı. Bu yazıyı yol boyunca düşündüm.Çünkü umutlarda biterse yaşama sevinci,ümitler de  sona erer … Farkındayım bazen her şey önüne bir tepsiye sunulmuş halde konmaz.Bazı şeylere kolaylıkla ulaşamazsın.Zaman ister… Yorulursun,beklersin hatta çoğu zaman karamsarlaşırsın boşluğa da düşersin ama bilirsin bir gün güneşin senin üzerine doğacağını.Bununla yaşarsın ve beklemekle o zaman acıtmaz yüreğini.Yani umutlar hiç bitmesin yüreğinin bir köşesin de kalsın …                                                                                                                                                                                                                      Şükran GÜNGÖR
Devamı

Belki De Bazı Şeyleri Zamana Bırakmalı İnsan....

Satırlar dolusu yazacak cümlelerim,bir ağız dolusu söyleyemediğim kelimeler taşıyorum yüreğimde.Başıma her gelen şey sonrasında bu dünya bana daha ne öğretecek ve devamında  hep, bir daha başıma gelecek şeylere bu kadar şaşırmayacağım diye sonlandırıyorum cümlelerimi.Fakat yaşadıkça ,yaş ilerledikçe daha çok şey gördüm ve hepsine bir öncekiden daha çok şaşırdım.Açıkçası bu beni ürküttü.Hayatım boyunca hep çok şeye sahip olmayı değil az şeye ihtiyaç duymayı istemişimdir.Az insan ,öz insan barındırmaya çalıştım yaşamımda.Her zaman haklının  yanında olmaya çalıştım.Yaşadıklarım beni kocaman insan yaptı .İyi dediğim insanların öyle olmadığını aynı şekilde kötü diye düşündüğüm insanlarında öyle olmadığını gördüm.Ama başıma gelen musibetler bana at gözlüğümün çıkmasında çok yararı oldu .Artık her şeye geniş açıdan bakıyorum.Bu dünyadaki insanlar bana çok şey öğretti.Mesela körü körüne  birine kapılmayı bıraktım.İnsanları dinlemeyi öğrendim ve hiç bir şeye tek taraflı bakmamayı,yargılamadan
Devamı