BELKİ DE UZAK DEĞİLDİR...
Herkesin içinde
sakladığı bir gizli bahçesi vardır kimseye kapısını açmadığı ve kendisini
saklayıp kolladığı.Üzüntüye düştüğü vakit ya da kendini yalnız hissettiği an oraya sığınır ve kendini güvence altına
alır.sevginin varlığını orada hisseder kimi zaman .Kimseye açamadığı sevgi
cümlelerini oraya eki verir ve hasat zamanının gelmesini bekler.Üzüntülerinin kırgınlarının
üzerine ölü toprağı döküverir.Çünkü orası ona aittir kimsenin onu orada
yıkmayacağını, üzmeyeceğini, kırmayacağını bilir.Kendini özgür hisseder.Kimine
göre bu yaptığı doğru olmayabilir fakat onu bu şekilde yaşamaya mahkum eden
insanlar onun kıymetini bilmeyenler yüzündendir.Ama bu kişi şunu da bilir bir
gün ektiğim sevgi tohumları büyüyüp yeşerecek ve sonunda asıl huzura erişebileceğim
düşüncesidir onu hayata bağlayan.Yani ne kadar üzülürsek üzülelim her batan
güneşin ardından yeniden doğacak olan güneş tekrar yeryüzünü aydınlatacak ve er ya da geç her karanlık aydınlığa
kavuşacak … sadece sabırlı bekleyiş istediğimizi elde etmemize yetecek.
Şükran Güngör
Yorumlar
Yorum Gönder