GİZLİ BAHÇEM

Uzun zamandır ellerim kelimeleri yazmakta biçare nedenini bende bilmiyorum herhalde dünyayla çok fazla içli dışlı olduk maalesef kendimize vakit ayırmakta dahi güçlük çeker haldeyiz yani velhasıl kelam bilmiyorum neden yazamadığımı ama şuan kelimeleri cümlelere dönüştürmekte bir hayli zorlanıyorum ne yazsam nereden başlasam ne anlatsam neyi anlatsam diye düşünüyorum.Neyse yine çok uzattım.Konuya ucundan kıyısından başlayayım artık.Uzun zamandır insan gözlemekle meşgulüm ve insanlar çoğunda aynı şey Şükürsüzlük.... Sabırsızlık.... İnsanoğlu çok tuhaf , nimetler içerisindeyken şükür içerisinde fakat nimetler ondan alınınca şükür etmekte zorlanır vaziyette .Halbuki şükür her iki durumda da olması gerekmiyor mu varken şükür yokken ... Yine her şey de  sabırsız davranıyoruz.Musibet yokken şükür içerisindeyiz musibetler başladığı zaman aynı şekilde şükür etmeyi bilmiyor hatta şükretmeyi ihmal ediyoruz.Biz insanoğlu ne kadar da körüz her zaman bizden dünyavi olarak üstün olanları  seyre dalı

Bugün dolaşırken dikkatimi bir arabanın arkasındaki yazı çekti.Şöyle yazıyordu”Ya umutlar da biterse”sonra  üç nokta ile sonlandırılmıştı. Bu yazıyı yol boyunca düşündüm.Çünkü umutlarda biterse yaşama sevinci,ümitler de  sona erer … Farkındayım bazen her şey önüne bir tepsiye sunulmuş halde konmaz.Bazı şeylere kolaylıkla ulaşamazsın.Zaman ister… Yorulursun,beklersin hatta çoğu zaman karamsarlaşırsın boşluğa da düşersin ama bilirsin bir gün güneşin senin üzerine doğacağını.Bununla yaşarsın ve beklemekle o zaman acıtmaz yüreğini.Yani umutlar hiç bitmesin yüreğinin bir köşesin de kalsın …                                                                                                                                                                                                                      Şükran GÜNGÖR

Sevgi  neydi? Sevgi “seni seviyorum “ demek miydi yoksa “seni seviyorum”cümlesini söylemeyebile kıyamayan yürek miydi.Aslında sevgi kelimelere sığmayacak kadar narin bir şeydi.Sanki sana söylediği an bütün ihtişamı yok olacakmış gibi… Belki de her şeyi bilmek o kadar ahım şahım bir şey değildir.Bırak yüreğin de taşısın o cümleleri çünkü yürekte taşınan şey daha bir kıymetli olur.Açıkçası sevgiyi kelimelere sığdıracak kadar maharetli insanlarla daha önce bir araya gelmedim.Sevgi kelimelere dönüşebilecek bir duygu mu onu da bilmiyorum zaten gerçekten seven de kolay kolay dökemez içindeki kelimeleri.Sevgi öyle  iki dudak arasından çıkan kelimelerde saklı değil gerçekten  seven sevdiğine değer vererek gösterir,kelimelere ihtiyaç duymaz.Gözleriyle kelimeleri  cümleye dönüştürüp yüreğiyle konuşur.Yani sizin anlayacağınız bence sevgi  iki kelime de saklı değil .Bence sevgi yürek diliyle konuşulduğu an başlayan o muhteşem duygudur.                                                            

Usul usul yüreğim kenara çekiliyor.Kalbimin insan kırıntılarıyla dolu hatta taşmak üzere çünkü o kadar çok yıkıldı ki yüreğimde ki insanlar,yığıntı şeklinde yüreğimden atılmayı bekliyor adeta…Evet zor zamanlar geçirdi bu beden evet arada pes de etti ama her defasında yüreğimi de dizlerimi de bir şekilde yerden toplamayı başardım…Kimi zaman düz yolda ayaklarda burkuldu yürek gibi.Hiç ummadığın insanların seni senden ettiği gibi..Düşüncelerde bile yer etmediğin olayların baş rolünde oynadığın vakitte oldu .Ama devamlı ilerlemeyi aklımdan hiç çıkarmadım.”bu da geçer”diye sonlandırdım her defasında…Umut ta var bu dünyada sevgi  de fakat bulma konusunda galiba bazı formülleri yanlış kullanmışızdır…                                                               Şükran GÜNGÖR

Bugün yağmurda yavaş yavaş yürüdüm adeta yağmuru içime çektim kaçışan insanlara ya da şemsiye açanlara inat daha da yavaş yürüdüm, o yağmurun sakinlik veren kokusunu içime çektim.Her bir yağmur tanesi için rabbime şükrettim…gözlerimden akan göz yaşları değilde yağmur damlaları oldu .Yağmurla beraber toprağın o mayhoş kokusu da beni benden etti sanki başka bir alemdeymiş hissi uyandırdı ruhumda.Her şey için rabbime şükrettim yürüyebiliyor görebiliyor   hissedebiliyor çok şükür hiçbir azamda bir noksanlık olmadığı için hiçbir şeyden geri yaşamıyordum hayatı .Bu da şükrüme şükür kattı.Yani yaşıyorsanız ve hiçbir azanız da eksiklik yoksa siz çoğu insandan daha şanslısınız.Yağmuru seyre doyamadım yolu uzattıkça uzattım yağmurda daha fazla kalabilmek için.Ve tekrar şükrüme şükür kattım çünkü şuan benim gibi bu yağmur yerine bombaların kurşunların düştüğü yerler var.Kocaman dünya herkese yetebilecek mal mülk olmasına rağmen insanlar daha çok mala mülke sahip olmak için şuan küçük bedenlere k

Olmuyor işte bazı şeylerin uzerine kalın çizgi çekmeden yola devam edilemiyor.Çünkü çekmediğin her çizgi önüne engel olarak yeniden karşına çıkıyor.Bazı şeyleri başarmak için bu gerekiyor.Hayat bazen hiç beklemediğin insanları çıkartırmış ben de o insanların hayatıma girmesini bekliyorum koca koca çınarlara ihtiyacım var galiba… Sevdikleriniz sizden bir şey beklerken bir şey yapamamak ne zor şeymiş.Sizin anlayacağınız büyümek en  zor oyun  level atlamak o kakar da kolay değil .Sonbahar gibi yaprak dökersiniz ama yinede sizden başka toplayan olmaz kimi zaman .Çünkü kim ne derse desin siz olayı kafanızda bitirmediğiniz sürece kimse bitiremez.Her zaman cümlelerimiz "yol uzun tekrar kalk yapabilirsin harekete geç" demediğimiz zaman o yol size çok kısalır ve omuzlarınıza umutsuzluğun yükünü bindirir.Ve olayların karmaşılığından çıkamaz hale gelirsizniz.O yüzden hayatınızdan bazı şeyleri koyverin çünkü bazen elinizden hiçbir şey gelmez.Bu duruma düşmek sizi daha çok yorar.Demem o